Takim jak one się nie pomaga. Są zdrowe, silne, uśmiechnięte i dają radę. Wstają rano jak każdy i biegną do codziennych obowiązków. Ogarniają siebie, partnerów i dzieci. Po pracy trzeba jeszcze pomóc rodzicom, bo „kto jak nie córka”? Całą zimę … Czytaj dalej
Właśnie skończyłam czytać pierwszy rozdział mojej ulubionej książki. Wracam do niej od 25 lat. Sama nie wiem, dlaczego tak bardzo się do niej przywiązałam. Może dlatego, że zaraz po zakupie zachęciłam mężczyznę, którego bardzo kochałam do wpisania dedykacji, dzięki której … Czytaj dalej
Od czterech lat korzystam ze spacerów, widząc jak lazur oceanu całuje złoto piasku na głównej plaży Porto Santo. Wiem, gdzie spotkam turystów, a w którym miejscu mieszkańcy witają kąpielą każdy nowy rok. Kiedy pierwszy raz weszłam na pirs i zobaczyłam … Czytaj dalej
Nocą wróciłam z kina. Nie, nie mamy kina na wyspie, ale mamy pewną „wyspę” na wyspie, gdzie zorganizowano wieczór filmowy. Prowadząca spotkanie przywitała wszystkich przybyłych szerokim uśmiechem i poinformowała, że pomysł na pierwszy film jaki obejrzymy wspólnie pochodzi ode mnie. … Czytaj dalej
21 maja 2024 roku. Słucham Jana A. P. Kaczmarka, który w 2017 roku odpowiada na pytania dziennikarki w kontekście utworu skomponowanego dla gdyńskiego Muzeum Emigracji. Muzeum zamówiło u mistrza utwór, który wyrażałby uczucia ludzi, którzy wyjechali z Polski. Zwrócono się … Czytaj dalej
Pamięci Tereski Danielewskiej
Kiedy siadam w miękkim fotelu, wsród innych, podobnych a jednocześnie tak różnych – zastygam w bezruchu. Długo tęskniłam za tym momentem. Ostatnio większość takich doznań odnajduję w przestrzeni internetu. Jednak to zupełnie inny wymiar, więc różnica w zmysłowym odbiorze jest … Czytaj dalej
Pierwszy raz zobaczyłam go na wielkim ekranie w gdyńskim kinie, gdzie wyświetlano relację z koncertu w Portofino. Stał w butach koloru włoskiej flagi. Kiedy zaczynał grać na akordeonie, cały stawał się muzyką. Dlatego od razu zapisałam go w pamięci. Kilka … Czytaj dalej
Od kiedy pamiętam w zachwyt wprawiał mnie fakt, że ludzie potrafią spotkać się i wspólnie muzykować. Lubiłam kiedy tata popisywał się grą czardasza, ale wystarczyło, że dołączał do niego kolega i działa się prawdziwa magia. Szczególnie te spontaniczne wykonania, wyłącznie … Czytaj dalej
Passacaglia… W języku portugalskim, tak jak w hiszpańskim słowo „passar” oznacza „przechodzić”. Leszek Możdżer przechodzi w swojej nowej kompozycji z częstotliwości narzuconej muzykom lata temu, do innej, odkrywanej powoli, mniej uznanej. Częstotliwość grana na drugim fortepianie (do którego musi się … Czytaj dalej
